Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 93
W całokształcie zbawczej posługi Kościoła diakonat stanowi „jakby formę święcenia pośredniego między wyższymi stopniami a pozostałym ludem Bożym”, pełni swego rodzaju funkcję „pomostu między pasterzami i wiernymi”.
Na początku diakonat był posługą stałą, polegającą na różnorakiej służbie we wspólnocie. Dzieje Apostolskie (por. 6,1–6) zawierają opis ustanowienia „siedmiu” dla obsługiwania stołów, aby Apostołowie mogli się całkowicie oddać posłudze słowa. Św. Ignacy Antiocheński mówi o diakonach jako o niższym stopniu w hierarchii służebnej: diakona chwali za to, że „poddany jest biskupowi jak łasce Bożej oraz prezbiterowi jak prawu Jezusa Chrystusa” (List do Magnezjan, 2). Według św. Hipolita diakon jest wyświęcony nie dla kapłaństwa, lecz dla służby biskupowi, by spełniać to, co on poleca.
Od V wieku można mówić o pewnej stagnacji rozwoju urzędu diakona. Doszło do tego, że diakonat pozostał jedynie etapem przejściowym dla kandydatów do święceń kapłańskich. Decyzja Soboru Trydenckiego o przywróceniu diakonatu stałego nie weszła w życie. Zalecenie ponowił Sobór Watykański II, a po określeniu zasad odnowienia urzędu przez papieża Pawła VI, w wielu krajach, w poszczególnych Kościołach lokalnych przywrócono diakonat stały z możliwością przyjęcia go przez żonatych mężczyzn. Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego informuje, że obecnie jest ich 37 tys. W Polsce zaledwie kilkunastu. bp Andrzej Czaja
Pacjent nerwowo czeka na opinię w gabinecie słynnego ortopedy.
- A u kogo pan wcześniej był, zanim trafił pan do mnie? - pyta lekarz.
- U kręgarza.
- U kręgarza?! - wyśmiał go lekarz - To strata czasu! No i niech pan powie, jakiej bezużytecznej rady panu udzielił?
- Poradził, żebym przyszedł do pana.
bp Andrzej Czaja
W nawiązaniu do apelu, który Biskup Opolski wyraził w Liście na Wielki Post oraz do Jego prośby skierowanej do diecezjan podczas Mszy św. Krzyżma, nasza diecezja wstępuje na drogę odnowy Kościoła i życia rodzinnego oraz społecznego. Drogę tę wyznacza sześć kroków, które wskazał Jezus w 18 rozdziale Ewangelii św. Mateusza. Poszczególne kroki będziemy podejmować w najbliższych miesiącach:
- Prostota i otwartość (kwiecień)
II. Dobry przykład (maj)
III. Troska o ubogich (czerwiec)
IV. Braterskie upomnienie (wrzesień)
V. Wspólna modlitwa (październik)
VI. Przebaczenie i pojednanie (listopad)
„W każdym z nas jest sekretna izdebka, którą musi otworzyć sam Bóg i do której żaden guru nie ma dostępu” (Rabindranath Tagore). Najpierw jednak potrzebne jest słuchanie, a potem odpowiedź na Jezusowe: Otwórz się! 