„Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha”.

Możesz nosić w sobie wspomnienie spotkania z Jezusem. To wspomnienie może być tak żywe i barwne, że nie potrafisz zatrzymać Go dla siebie, ale opowiadasz o nim, bo gdzieś z tyłu głowy masz przekonanie, że to nie jest zarezerwowane tylko dla ciebie. Czy nie działo się tak, gdy uczestniczyliśmy w jakiejś pielgrzymce albo wysłuchaliśmy intrygującego kazania? I dobrze! Naszym świadectwem wzmacniamy wiarę w sercach ludzi, których spotykamy, a czasami w ogóle ją budzimy. „Życie objawiło się – pisze św. Jan - myśmy je widzieli i o nim świadczymy”.

Było dobrze, było pięknie! A jak jest teraz? Czy wspominanie spotkania z Panem daje nam gwarancję, że kolejne spotkania będą równie, albo nawet bardziej dla nas owocne? Co zrobić, aby nie pozostać w świecie melancholijnego wracania do czasów przeszłych? Czy rzeczywiście „kiedyś było lepiej”?

Może podobni jesteśmy do uczniów z dzisiejszej ewangelii, którzy patrząc wstecz, nie potrafią rozpoznać Pana przychodzącego dzisiaj, tu i teraz? Trud chwili obecnej nie jest wcale znakiem nieuchronnie zbliżającego się schyłku naszego świata wiary, wartości, ale wyzwaniem – okazją do rozwoju, w której obecny jest Chrystus.

Św. Ignacy z Loyoli podpowiada nam, że dzisiaj jest czas łaski, nie wczoraj, ani jutro, ale teraz! Nie żyjmy więc tym co było, ani tym co będzie, ale tym co jest. Pod płaszczem trudności ukryty jest Pan.

Jezus pragnie wypełnić serca uczniów pokojem i wiarą. Wychodzi naprzeciw ich wątpliwościom. Pokazuje swoje ręce i bok, spożywa pokarm w ich obecności. Wszystko po to, żeby przekonali się, że jest prawdziwy. Wszystkie znaki mają być potwierdzeniem tego, że Chrystus jest wypełnieniem Bożej obietnicy. Stary Testament zapowiada przyjście Mesjasza, który zmartwychwstanie. Spotkanie z Chrystusem przemienia uczniów. Stają się świadkami Zmartwychwstałego. Świadek daje publiczne świadectwo o tym, czego doświadczył. W dzień Pięćdziesiątnicy św. Piotr wygłasza zasadnicze prawdy naszej wiary. Umocniony Duchem Świętym składa świadectwo, że Jezus jest prawdziwym Synem Bożym.                                                 

 Okres paschalny jest szkołą uczniów Chrystusa. Uczniowie z Emaus – odnalezieni przez Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. Szaweł z Tarsu – prześladowca Kościoła. "Trzeba być przegranym, żeby zwyciężyć" (ks. Jan Twardowski). Zwycięska miłość Boga.

Ksiądz Jan Twardowski we właściwy sobie sposób ukazuje istotę orędzia paschalnego:

"Kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło, wtedy dopiero wszystko się zaczyna" (Myśli, Poznań 2002, 128).                                                                 Pastoralis.pl