Kiedy Jezus mówił, że mamy przebaczać nie siedem, ale siedemdziesiąt siedem razy, chciał przez to dać do zrozumienia swoim uczniom, że wybaczać mają nieskończoną ilość razy. Przebaczenie jest kluczem do ludzkich serc, a w perspektywie wieczności otwiera nam bramy nieba.
Przebaczenie otwiera nas na drugiego człowieka, a drugiego człowieka może uczynić otwartym na nas. Kiedy przez wiele lat nosimy w sercu żal i nieprzebaczenie, tak naprawdę nie jesteśmy wolni. Zniewalają nas złe myśli i bolesne wspomnienia. Nie pozwalają nam żyć pełnią życia. Widać to po osobach, które przez długie lata naszą żal w swoim sercu, twierdząc, że już zapomniały o tym, co było w przeszłości, i nie chcą więcej do tego wracać. Ale jednoczenie gdy o tym mówią, okazują silne emocje.
Jeśli nie dokonało się w nas przebaczenie, to łzy nie raz będą spływały po naszych policzkach. Przebaczenie na czysto ludzkiej płaszczyźnie bywa w wielu przypadkach bardzo trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Jeśli jednak Jezus w sposób tak zdecydowany zamyka dzisiejszą przypowieść stwierdzeniem, że Bóg oczekuje od nas tego, że będziemy wybaczać, to znaczy, że da nam także siłę i potrzebną łaskę, aby tak się stało. Nawet to, co po ludzku może wydawać się nam niemożliwe, dzięki mocy Pana stanie się możliwe. Wsłuchując się w słowa dzisiejszej Ewangelii, prośmy Zbawiciela, aby wszedł w te przestrzenie naszego serca, które dotknięte są gangreną nieprzebacze-nia. Niech ona więcej nas nie trapi. Niech nie zatruwa naszego organizmu.
Dziś Kościół w Polsce obchodzi Dzień Środków Społecznego Przekazu. W swoim orędziu na ten dzień papież Franciszek podkreśla potrzebę serdeczności w międzyludzkiej komunikacji. „Mówienie z sercem jest dziś szczególnie potrzebne, (...) żeby otwierać drogi, które umożliwiałyby dialog i pojednanie tam, gdzie srożą się nienawiść i wrogość”. Niech zatem serdeczność w spotkaniu z drugim człowiekiem prowadzi nas do autentycznego przebaczenia i ewangelicznej miłości.

ks. Mariusz Krawiec, paulista